Vier of vijf uur slaap 

“De essentie is dat je snapt dat er verschillende fases in het leven zijn”, zegt Karen. “Daar horen bijvoorbeeld verschillende werktijden bij.” De vijf nachtportiers van Suite Hotel Pincoffs zijn allemaal student. Zij werken maximaal twee nachten per week. “Overdag hebben zij college, daarna voetballen of volleyballen ze. Zij hebben geen tijd om te werken, behalve ’s nachts. Een baan als nachtportier is dus ideaal voor hen. De nachtportiers mogen rusten als alle gasten binnen zijn. Dat betekent dat ze zo’n vier of vijf uur per nacht slapen. Voor studenten is dat voor één of twee nachten te doen. Maar dat moet je niet vragen aan een moeder met drie kinderen.” 

Voorstander van parttimers

Suite Hotel Pincoffs heeft twaalf werknemers, bijna allemaal parttimers. Karen: “Daar ben ik een groot voorstander van. Parttimers hebben de flexibiliteit om een shift over te nemen. Op het moment dat mensen gaan samenwonen en kinderen krijgen, hebben ze behoefte aan vaste uren en duidelijkheid. Daar ga ik flexibel mee om, anders werkt het niet. Ik zorg ervoor dat ik een mix heb van mensen met schoolgaande kinderen en mensen die niet aan schooltijden vastzitten. Eén receptioniste is 21 jaar, net afgestudeerd en heeft weinig privé-verplichtingen. Zij is de invaller van iedereen. Ook de receptioniste met kleine kinderen valt weleens in op woensdag- of vrijdagmiddag, hoor. Maar op deze manier hoeft zij zich niet elke keer in allerlei bochten te wringen. Bovendien ben ik er ook altijd nog. Ik heb een flexibele man, een goede oppas en mijn kinderen zijn al iets ouder. Zo brei je een rooster wel rond.”

Carrièrepad

In de horeca is het verloop vaak groot, maar niet bij Pincoffs. Karen: “De meeste receptionisten werken hier al vijf tot zeven jaar. Ik geloof erin dat je je werknemers langer vasthoudt als je meegroeit met hun levensfasen.” Het volgens Tripadvisor best gewaardeerde hotel van Rotterdam bestaat inmiddels acht jaar. “Je ziet dat er voor receptionisten een soort carrièrepad ontstaat. Eerst zijn ze jong en flexibel en werken ze als invaller bij drukke borrels of als hulp achter de bar. Daarna worden ze vaste receptionist met steeds meer verantwoordelijkheid. Vervolgens kunnen ze doorstromen naar bedrijfsleider, als zij die belangstelling hebben. Dan vervangen ze mijn man en mij als wij op vakantie zijn. Dat kan je niet op je 21ste, hoe intelligent of flexibel je ook bent. Daarvoor moet je een paar jaar hebben meegelopen. Bij calamiteiten komt ervaring ook om de hoek kijken. Hoe ga je bijvoorbeeld om met gasten die uitzonderlijke verzoeken hebben?”

Volgende stap
Hoewel het verloop bij Pincoffs klein is, zijn er een paar uitstekende bedrijfsleiders van een jaar of dertig vertrokken omdat ze een volgende stap wilden maken. “Dat is het vraagstuk waar we nu voor staan: is zo’n volgende stap mogelijk bij ons? We zijn een klein bedrijf. Als je eenmaal bedrijfsleider bent, zit je aan een salarisplafond en maak je niet nog een carrièrestap. Dan kom je op het terrein van onze werkzaamheden, als eigenaar. Bedenken we een constructie waarin we onszelf overbodig maken? Of accepteren we dat bedrijfsleiders naar een grotere organisatie gaan, ook al zullen we ze missen? Daar denken we nu over na.”