De huidige beroepsbevolking is een mix van rijp en jong, en alle mensen daar tussenin. De oudste werknemers behoren tot de generatie van net na de oorlog. Zij gaan de komende jaren met pensioen. De jongste werknemers zijn net voor de eeuwwisseling geboren. De vier generaties op de werkvloer zijn:

Protestgeneratie (1940 – 1955)

Een generatie vitale senioren tussen de 61 en 76 jaar. Een deel van deze generatie is nog aan het werk en wil ook actief mee blijven doen en de opgebouwde werk- en levenservaring overdragen aan jongere generaties. In hun vroege werkjaren democratiseerden deze mensen organisaties en bouwden ze poldermodellen, samen met de vakbonden. Werknemers uit deze generatie vinden het belangrijk eigen baas over tijd en werk te zijn.

Verbindende generatie X (1955 – 1970)

Deze generatie van mensen tussen de 46 en 61 jaar volgde de protestgeneratie op in de leiderschapsfase. Deze groep heeft op dit moment een grote invloed op de organisatiecultuur. Deze generatie is bescheidener en realistischer dan de protestgeneratie. Werknemers uit deze groep willen samen resultaten boeken en onderlinge verschillen constructief benutten. Ze gaat uit van gelijkwaardigheid en betrekken verschillende perspectieven bij besluitvoering (verbindingen leggen).

Pragmatische generatie (1970 – 1985)

Deze generatie (31 – 46 jaar) krijgt steeds meer invloed op de werkomgeving. Ze staat te popelen om het leidersschapsstokje over te nemen van generatie X. De pragmatische generatie wil vooral versnellen en maakt zaken graag concreet. Deze groep kijkt over de grenzen van de organisatie en deelt informatie via digitale netwerken. Uitdagend werk waarvan je al doende leert, dat geeft deze generatie energie.

De authentieke generatie Y (1985 – 2000)

Deze jonge generatie, mensen van 16 tot 31 jaar, is opgegroeid in het digitale tijdperk. Werknemers uit deze generatie hebben een open mind, willen vooral zichzelf zijn en zelf hun werk vormgeven. Hiërarchie zegt deze groep mensen weinig, ze gaat voor gelijkwaardigheid. Deze generatiegenoten floreren het beste in een persoonlijke, informele werksfeer. Ze zoeken de vrijheid om nieuwe dingen te proberen en stellen directe feedback op prijs. Ze houden van open, directe, informele communicatie. De oudere generaties kunnen deze generatie tot bloei laten komen door deze jongeren actief te steunen bij het updaten van de cultuur.

Bron: Aart Bontekoning,​​​​​​​ In zijn boek ‘Nieuwe generaties in vergrijzende organisaties’ beschrijft hij hoe generaties zichzelf vitaal, en de eigen (vergrijzende) organisatiecultuur bij de tijd kunnen houden.